O Zot gjendjen përmirëso

Në kohën e përparimit, shekulli i civilizimit,
njerëzit s’pranojnë argumentin, s’shfrytëzojnë fare intelektin,
zemërgurë ata po ngelin, urdhërin e Zotit e shkelin,
kufrin në zemër e mbjellin, adhurojnë lopën e adhurojnë diellin.

E disa pak më të civilizuar, edhe më shumë të devijuar,
s’besojnë Atë që i mbikqyrë, por ata besojnë në natyrë,
e jetojnë jetën pa planprogram, kurrfarë qëllimi në jetë nuk kanë,
vetëm flej, ha dhe pi, këtij kështu a i thuhet njeri?!

Çka e dallon njeriun nga gjallesat tjera, kur atij i humbet vlera,
kur ai s’kupton të vërtetë, dallimi është vetëm se ky flet,
kur ai logjikën nuk e shfrytëzon, shpalljen nga Zoti nuk e pranon,
dhe çdo gjë që e rrethon, për të asgjë nuk nënkupton.

Nuk ndalet njëherë në mesnatë, të shikojë ai qiellin lartë,
të sheh gjithë atë harmoni, kush e krijoi a e di?!
Pastaj të ndalet të shikon në vetëvete, dhe aty ka plot argumente,
të analizon dhe studion, kupton që një Zot ekziston.

Vërtetë kjo rrugë është e palogjikshme, dhe çdo gjë në të e padobishme,
duhet njëherë e përgjithmonë, një gjë ai që ta kupton,
se feja s’është prapambeturi, se feja s’është ngarkesë për ty,
por e vetmja rehati, që në jetë të jep lumturi.

Hoxhë Omer Bajrami