Category: Poezi

Sa keq mes veti jemi copëtuar, kështu të gjithë të shpartalluar, fitnet e dunjasë na kanë përçarë, edhe “vëllezër” edhe të ndarë.

Kujto ditën kur bota shkatërrohet, kujto ditën kur hëna errësohet, kujto ditën kur dielli mbështjellet, kujto ditën kur yjet shkapërderdhen.

Kujdes vëlla nga dijetarët e Facebook-ut, kujdes mos të biesh në gojën e ujkut, kujdes nga kush ti sot merr dituri, kujdes nga çdokush që bën kurthë për ty.

Feja s’është hajgare e lojë, feja s’mbahet vetëm me gojë, por nga ti vëlla punë kërkon, Allahu kot s’të obligon, sa nuk mundesh s’të ngarkon.

Një gjë që sot dua ta them, dhe e dij që do të dhemb, por patjetër më duhet të flas, edhepse dikënd e plas.

Vërtetë shumë interesant, është me popullin tonë, puna e tjetrit çdo herë, atij i intereson.

Shikojmë ne gjendjen sot, çka adhurohet përveç një Zot, sa njerëz Zot e kanë dynjanë, sa adhurojnë epshet e paranë.

Eh kjo jetë me sprova plot, sa fatkeqësi në këtë botë, por sprova më e madhe e umetit, mbetet çdo herë vdekja e Muhamedit.